Eseri değerli kılan Hayyam’ın şiirlerinin sadece tercümelerini değil orjinallerini de içermesidir. Tıpkı İran’lı Firdevsi’nin Sasani imparatorluğunun Hz. Ömer zamanında islam ordusunca yıkılmasını “kertenkele yiyen deve çobanına yenilmişlik” gibi esef eder bir tarzla değerlendirmesi gibi kendisi de İran’lı olan Hayyam’ın da şiirlerinde dinen kabul edilemez şeylere rastlanır, içkiyi sık sık övmesi bunlardan biridir. Bununla beraber büyük bir şair olduğu şüphe götürmez ve rubaileri orjinal dilinde tercümeleriyle okumak bir zevkti. En sevdiğim rubaisini buraya alıntılıyorum, tercümesini bu eserden değil Sabahattin Eyüpoğlu’nun çevirisiyle vereceğim. Efsûs ki nâme-yi cevânî tey şod! Vin tâze behâr-i şâdmânî tey şod! An morg-i tarab ki nâm-i û bûd şebâb Feryâd! Nedânem ki key âmed, key şod!”Gençlik bir kitaptı, okuduk bittiCanım bahar geçti çoktan kış şimdiHani sevincin o cıvıl cıvıl kuşNasıl, ne zaman geldi, nasıl gitti”