Eserde Hz. Peygamber’in gaybi haberleri üzerinden Kur’an dışı vahiy konusu ele alınmıştır. Eleştirel bir yaklaşıma sahip yazar Kur’an dışı vahiy konusuna karşı çıkmakta ve eserde buna dair delillerini ortaya koymaktadır. İleri sürülen hususlarda tek taraflı bir bakış açısı, zaman zaman da müstehzi bir şekilde ortaya konulmuştur. Necm Suresi’nin 4. ayetindeki hüve zamiri hakkında “Bu zamirin Hz. Peygamber’in tebliğ ettiği Kur’an’a delalet ettiğinde en küçük şübhe yoktur.” (s. 63) dese de surenin meallerinde mezkûr zamirin hem Kur’an’a hem de Hz. Peygamber’in söylediklerine yönelik olduğuna ilişkin örnekler mevcuttur. Esasında şüphe olmadığı belirtilirken farklı yorumların olduğu hususuna yer verilmemiştir. Hem Doğu hem Batı’da ilmi bir otorite olduğu konusunda görüş birliği olan Gazali hakkında müstehzi ifadelerin (“Mesela ‘ezan’ sünnetinin ‘tilavet edilmeyen vahiy’ olmadığını, ben Gazâli merhuma nasıl ulaştırabilirim ki!) (s. 65) kullanılması da ilmi bir esere yakışmamaktadır.