Nesrin Turhan, ‘Elif Yağdı Ben Islandım’ kitabında özel televizyonda haber programcısı olan iki insanın gelgitlerle dolu aşkını anlatıyor. Televizyon habercisi ve yaşamı kana kana içen Elif’le, devlet televizyonundan özel televizyona transfer olan haber programcısı Gürsu’nun ayakta kalmak için verdikleri reyting savaşlarında birbirleriyle savaşmayı nasıl göze alamadıklarını anlatıyor. “Parmak uçlarımızda hep yalnızlığın tuzlu tadı… Yalnızlıklarımız usulca dokunduğunda, bir garip ‘biz’ olurdu, bizden başkasının anlayamadığı… Kulağımda fısıltılar, soluğundan yakın… Dudakların hep uzakta. Gözlerin hep gözümde… Kim engel olabilir bakışların buluşmasına? Biz beynimizle yüreğimizin orta yerinde, mantıkla duygunun itiştiği yerde, biliyorsun; en çok, birbirimizden bile çok, sevişmekten de öte, sevmeyi sevdik. Ve seninle Sonsuzluğu seçtik…”