Kendilerini gazeteci-yazar olarak niteleyenleri oldum olası sevememişimdir. Sevgisizliğimin gazeteci ünvanındaki iticilik ve inandırıcılıktan uzaklıktan kaynaklanıp kaynaklanmadığını tam olarak bilmiyorum. Kitaplarını gazete yazılarından derlediklerinden, bilinenlerin tekrarı gözüyle bakarım onlara. Hele gazetelerinin ‘hava’sından kurtulamayan kitaplarına! Bu düşüncemi değiştirme mecburiyetine düştükleimden birisi Eleştirel Akla Çağrı. Adının cazibesine mi kapıldım, dersiniz? Malum, ‘akıl’ ve ‘eleştiri’ bir eserde bir araya gelirse cazibesi artar o eserin. Bir de ‘çağrı’ ekleyin buna ortaya. Çeşitli alanlara ait kişilerle yapılan sohbetlerin arasına hayali olanları serpiştirince enteresan bir kitap çıkmış ortaya. İlber Ortaylı, Hilmi Yavuz, Elisabeth Özdalga, Turgut Özal, Thomas Michel, Sami Selçuk ve Atatürk gibi değişik alanların değişik adlarıyla yapılan sohbetler, seçilenlerin entelektüel birikimleriye çarpıcı kılınıyor… Atatürk ve Turgut Özal’la da gıyabî sohbetin ufuklarına geçiyorsunuz.