Bilim tarihçilerinin okuması gereken temel düzeyde iyi denebilecek bir eser. Ancak içeriğe itirazlarım da yok değil.Yazarın dinlerarası diyalog ve hoşgörü meselesi hakkında kâmil derecede tefekkür etmediği izlenimini elde ettim. Günümüzdeki dinlerarası diyalog çalışmalarını hiç anlamamış ve de bu çalışmalara boş yere muhalefet ediyor. Dinler arası diyalog taraftarı olanların gayr’i müslimlerin de cennete gidebileceği şeklinde bir inançları olduğu söyleniyor ve bu kitapta da işlenmiş bu düşünce. Halbuki diyalog taraftarlarının böyle bir iddiası yok. Bunu söyleyenler iftira atıyorlar. Dinlerarası diyalog çalışmalarının baş mimarı olarak Abduh’tan bahsediyor. Abduh’un düşünce yapısını anlatırken O’nun sünneti nasıl inkar ettiğini de anlatıyor. Abduh’un dinlerarası diyalogtan anladığı ile günümüz diyalog taraflarının anladığı şey birbirinden çok farklıdır. Dinlerarası diyalogun sünnette de yeri vardır. 140. sayfanın son paragrafında elde ettiği sonuç Asr-ı saadet döneminde Hz. Peygamberimizin gayr’i müslimlerle olan diyaloğunu açıklamaktan çok uzak. Müslümanlar, gayr’i müslümlerle diyaloğa girmeden tebliğ vazifesini nasıl yerine getirecekler?