Zevebân, sanki büyük bir yıkımdan geriye kalan ve gidenlerin ardından bakan taşlar üzerine yazılmış. Göç yollarında, hüznün savurduğu yapraklar arasında parıldayan mazlum sözcüklerle… Aşkın, yalnızlığın, ölümün iç içe geçmiş mevsimler gibi birbirini tamamladığı ve kederle aktığı dizeler. Bu şiirlerde gölge var, duman var; modern dünya karşısında şairin içinden yükselen başkaldırı ve efkâr var.-Şeref Bilsel-