“…Ey İstanbul yine siluetine dalacağız.Biz seninle bir oldukSeninle yok olacağızAşkı seni severek öğrendikHüznü seninle birlikte yaşadıkKulaklarımızda aşk masallarıylaGözyaşını dökmeyi de öğrendikSevda için aşk içinAyrılığı da senden öğrendikHasreti öğrendiğimiz gibiBu kadar kalabalığın içindeYalnız kalmayı daSenden öğrendik senin gibiHer şeye rağmen sevmeyi deSevilmeyi öğrendiğimiz gibi…”Zaman ilerliyor kime göre? Yelkovan akrebi kovalıyor ama benim dünyamda değil. Zaman benim dünyamı çoktan terk etti. Batıp giden güneş gibi.Aydınlık gelmeyecek gibi kayboldu bende karanlık teslim aldığından beri beni.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)