Yirmi umutla doğan
bir sabah güneşi
kör silahın namlusunda
Harran üstünde kan kırmızı.
Beni Viranşehir’ de vurdular
yirmi can!
Aşsız kaldı çoluk çocuk,
ana avrat
babo can!
Sonra yirmi umudu silip giden
bir akşam yeli
toz kopardı mayın tarlasında.
Seni
sen olduğun için vurdular Şahan
ve savrulur harmanlar
Harran ovasında kan duman
tek solar çok yeşersin Kejan,
gör harman yerinde
filiz vermiş milyonlarca
taptaze can!