Babasının “Çok ince ve çok derin bir çocuk Cemile. Çok da kırılgan. Yüzüne baksam dokunuyor bana. Merhamet yumağı gibi sanki” diyerek anlattığı sakin, latif, daima gülümseyen ve gülümseten, anneliğiyle ve evlatlığıyla imrendiren bir hanımefendiyi, Cemile Sümeyra’yı, onu seven insanlardan dinliyoruz. Cemile Sümeyra Kitabı, yalnızca tanıyanların değil, onu hiç tanımamışların yüreğinde de bir ukdeye dönüşüyor. Büyüyor, büyüyor… Tanımak, tanışmak ve lütufkâr yüreğiyle şifa bulmak arzusu kaplıyor içimizi. Okurluğu, yazarlığı ve zarafeti ile dokunduğu hayatlarda daima derin izler bırakmış Cemile Sümeyra’yı dostlarından dinlemek ve kitaplarından tanımak vazifesi düşüyor insana.  Sözü daima özenle söyleyeni, özenli sözlerle anlatmak dileğiyle yazılmış her hatırayı bizler de yaşıyoruz.