YANIK DÎVANOnca düş tek bir yatağa sığamazdı.Hayatım, sayısını unuttum, odalarasaçıldı. Dönüp toparlamaya çalışsam,gövdem sonsuz bir çarşafın kıvrımlarınadağılmış, gecelerim hep kısa kalmış.Zaman ağır adımlarla geçip gitmişiçimden, o kadar ki: Kafamın dibindebir delik, yaşadığım her coşku, herbozgun, doğru firarlarla hepten yanlışüstüne gitmeler, bende ne varsa sankioradan boşluğa gerisin geri boşalmış –yarıdan çoğu silinmiş bir replika,karşımdaki aynada deliksiz uyku.