Şurası bir gerçektir ki, herkes fıkra anlatamaz, ibretli ve hikmetli sözler söylemek, kulaklara küpe hazırlamak, insanları hem güldürmek, hem de düşün-dürmek için keskin zekâ kadar, ilim ve irfan hazînesine ihtiyaç var. Dağarcığı dolu olan ve bu arada zekâsı da tatlı tatlı kaşınan bir bilginin, bir şâirin, bir sanatkârın sözleri, hiç şüphe yok ki altın ve mücevher değerindedir. Onun içindir ki, eskiden bâzı pâdişahlar, bir takım önemli devlet adamları, dinledikleri ve beğendikleri söz ustalarının, mizah üstadlarının, şâirlerin ve ediplerin ağızlarını altınla doldurmak istemişlerdir.