Gece, vakit epey ilerlemiş olmasına rağmen Maria henüz yatmamıştı. Başını göğe doru kaldırdı. Gökyüzü bütün haşmetiyle göz alabildiğine uzanıyordu.Maria dalmıştı. O gece mehtap yoktu, etraf kapkaranlıktı. Yıldızlar parlak ve kalabalıktı.Çevresiyle hiçbir irtibatı olmayan,göğe doğru fırlarcasına yükselen ve kendi adını taşıyan aynı zamanda sultanı olduğu bir kalenin zirvesinde bulunuyordu.Maria düşünüyordu. Acaba yer yüzünde bu yerde bu yerden daha güzel bir yer bulunabilir mi, insan burada göğe çok yakın hissediyordu kendini. Bu sebeple gök, her yerden çok daha güzel ve haşmetli görünüyordu.