Kent ölüydü aslında…Smyrna’nın son atlıları bu kenti terk ederken, kuşlarınpeşinden gitmek için hazırlanan ve uzun soluklu bir çanıavuçlayan zangoç, şarap kokulu rüyalarını terk ederek sonyelkenliye biniyordu. Zaman, bir şairin renklerinde beyaz fötrşapkalı kaptanın son yolcusuydu. Tarihin mum kokulusayfalarından çıkan insanlar, Smyrna’yı kurtarmak için denizeatladılar… Sonra bulutlara... Sonra dağlara... Sonra buhurkokulu bir masala gider gibi, şairin imgesel rüyalarındaunutuldular...Artık kent ikiye ayrılıyordu… İçeridekiler ve dışarıdakiler.Ölüyken yaşayan ve yaşarken ölenler arasındaydı rüzgâr. Neredeneseceğini ancak kuşlar bilirdi…
Kitap Yorumları - (0 Yorum)