“Delilik benim tek savunma mekanizmamdı. Beynimin çeperlerine bu korku anları, bütün haşmetiyle bir denizin karanlık dalgaları gibi çarpar, ölüm, öldürülme duygusu panik sözcüğünün bile yetersiz kalacağı bir korku girdabı içinde beni çaresiz, çırpınır vaziyette bırakırdı. Bu aşırı korkumu telafi etmek için, düşüncele­rimin meydana getirdiği çılgınlık, çağrışımların çözülmesiyle beynime hükmetmeye başladı.Ülkemin Ruslar tarafından işgal edildiğini benim de işgal güçlerine mukavemet eden, gizli bir direniş örgütünün üyesi olduğumu düşünmeye başladım. Paranoya, büyük kente ulaştığımda tümüyle tek gerçeğim oldu. Olmayacak şeylerden anlamlar çıkarıyor, deliliğin hayal dünyası içinde kendimi millî ajan sanarak, korkumu alt edecek erke, güce kurgusal olarak sahip oluyordum.”