Onun hafifliğini, neşesini duyuyor ve hayatı seviyordu. O zaman anladı ki bir gün kavuşacaktı ona.. Şimdi imtihandaydı.. Onun hasretiyle imtihan oluyordu.. Bir gün gelecekti ölüm meleği, götürecekti onu.. Ama o güne kadar hayatı yaşamalıydı. Kocasının sevgisinden güç alıp yaşamalıydı. Çünkü sevgi güçlüydü. Bu sevgiyi öldürmemeli, yaşamalıydı.. Allah dünyada bir tadım cennet vermişti.. Kaynağına ulaşmak imtihandan geçmekle mümkündü.. Bu imtihan, hayattı, özlemdi. Böyle bir sevgiyi verdiği için, Allah’a ükretti.. O’nun sonsuz sevgisinden bir damla düşüvermişti yüreğine…