Elinizdeki bu kitap seher vakitlerinde gönül dostlarına gönderdiğimiz şiirlerden, söz uçar yazı kalır fehvasınca geleceğe gönderilmiş mesajlardan oluşmaktadır. Genelde seher vakitlerinde kalpte ışık gibi parlayıp ortaya çıkan anlık fenomenlerin ürünüdür.  Yani “Hadi oturup şöyle bir güzel şiir yazayım” iradesiyle yazılmış şiirler değil bunlar… Tamamen anlık, bir anda ortay çıkan manalara harf ve kelime elbisesi giydirmekten ibaret bir keyfiyet bu…Şair olmak kaygusu yok Şiir yazmak amacı yokBirilerinin “Bravo”sunu beklemek yokNefsin dürtüsü, övme yerme kaygusu yokDuruş belirleme, yön tayini yokZaman-mekân okuma kaygusu yokTatmin olma ve tatmin arayışı yokTefekkür ve akıl da yok Ama bir kalb var…O kalbin içindeki “kalpsizlik” arkesi var.Kapkara, simsiyah bir kalpsizlik…Boşluk ve hiçsizlik İşte ne geliyorsa…O hiçlik bilinmezliklerinden çıkıp geliyor.“Lux ex perennis” (Işık karanlıktan gelir) “Yuhricuhum mine’z-zulümâti ile’n-nur”“Allah’tır(cc)  Nur’u karanlıklardan çıkaran”(el-Bakara,2/257)