Yazarsa kusurlu olacaktı, yazmazsa suçlu.İlk tuş sesiyle başlıyordu tık tık tık tekrar tekrar yazıp başa dönüyordu. Kararsızdı anlatmak istediklerinden veya anlatamadıklarından. Yazarsa kusurlu olacaktı, yazmazsa suçlu. Anlam veremiyordu ne harflere ne de harflerin bütünüyle simge kazanan iki ayaklılara. Ve yazmaya başlıyordu kusurlu da olsa anlatmak istediklerini.Öykülere göre genç kahramanlarımız bazen çok seviyor ve bu uğurda kaybettiklerinin kazandıklarından farkını anlayamamış olmaları onları bu serüvene sürüklüyor. Sol elimize aldığımız sigara ile gramofon eşliğinde kitabın kapağını açabiliriz. Biz böyle iyiyiz galiba. Kimse hesap sormuyor kitap sayfalarında…İki ayaklılara selam olsun…