Şeffafa beyaz zenciye arap denen coğrafyanın katmerli güller açtığı yıllarda ayaklarımı su basıyordu bahçedeki tulumbanın gücünden hızır ile ilyasa küsüyorduk gül dalına bağlanan dilekler tutmayınca rodrigonun gitar konçertosunu ıslıkla çalarken öldürme aracıdır diye gemi halatlarına bile bakamıyorduk zihnimiz yanlışlıkla iki paket hamur kabartma tozu atılmış kek gibi şiştikçe şişiyordu da içimiz pişmiyordu