Sol yanımda sonbahar, savurmuş yapraklarını; nefretin rengi var. Artık kadehler de kırmızı tonunda. Başkasına aşklar var, öteki tarafta, yürekte siyahlık. Bütün kadehler şerefsizlere bugün!Canım acıyor bu gece. Aşkı en çok ben sevmiştim. ‘Aşk’ demiştim. Bilemedim başka bir tene, göze, kalbe düşkünlüğünü. Çünkü ‘aşk’ demiştin sen de. Aşkı en çok ben sevdim, ‘onu’ en çok sen sevdin, ‘seni’ en çok ben, beni... Sevseydin / sevseydin onu, ama sadece onu sevseydin... Gelmeseydin bana, hiç sevdirmeseydin seni, senin onu sevdiğin gibi... O vakit ağlamazdım ben. Sen gibi, onun aşkına ağladığın gibi. Yazılanlara yabancı olurdum. Yaşamamış olurdum seni... O zaman sahtelik de olmazdı, sahtekâr da. Aşk da olmazdı, aptal âşık da…Şimdi ayıldıkça içiyorum, içtikçe ağlıyorum, ağladıkça ayılıyorum ve gerçekleri görüyorum. Okuyorum, sonra tekrar içiyorum, tekrar ağlıyorum, sonra nefret ediyorum. Seni öldürüyorum, onu öldürüyorum, kendimi öldürüyorum. Bitti diyorum. Daha çok büyütüyorum. Kimse ölmüyor. Sonra hep içiyorum, içiyorum, içiyorum ama artık sarhoş olmuyorum. Sadece ağlıyorum.YOL BOYU AŞK, DİZ BOYU REZALET DEMEK BU GECE…
Kitap Yorumları - (0 Yorum)