Belki de yazılmayanı yazmadık, belki de söylenmeyeni söylemedik. Bin defa, belki de yüz bin defa tekrara girdik sayfalar arasında. Ama sormak lazım! Ama haykırmak! Bu acının izlerinde, gözyaşlarımızın rengi birbirinin aynı, birbirinin tekrarı değil midir? Atatürk’ün evlatları! Öyleyse, bırakın gözyaşlarımız içimizde, bırakın gözyaşlarımız dışımızda çağlasın ve sonsuza dek, biz onu anlamaya ve anlatmaya çalışalım. Mendilleriniz hazır mı? Çünkü; Saat 9’u 6 geçiyor…