Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme Michel Butor’un Değişim’i
Tanıtım Bülteni
Bu inceleme, edebiyat göstergebiliminin verilerinden ve yeni-roman konusundaki araştırmalardan esinlenerek “roman kurgusu”na yönelik bir yaklaşım biçimi (yöntem) belirlemeyi ve bu yaklaşımı da Michel Butor’un La Modification (Değişim ya da Değişme) romanına uygulamayı (çözümleme) amaçlıyor.Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme, “anlatı laboratuvarı”ndan geçmiş ve bugün artık “entelektüel anlatı”nın en yetkin örneklerinden biri olarak gösterilebilecek La Modification’un anlatım ve içerik açısından kurgulanışını araştıran bir “yakın okuma”; romanın anlatım boyutundaki “girift” ama “dizgeli” yapısını hem değişik zamanların dağılımı ve değeriyle hem de içerikteki anlatı evreniyle birlikte ele alan bir “çözümleme”.Bir yolculuğun yazılışını olduğu kadar bir yazılışın yolculuğunu da sergileyen La Modification’un incelendiği Roman Kurgusu ve Yapısal Çözümleme, her metin gibi, kendi “örnek okur”unu bekliyor.
Göstergebilim deyince akla -tamam şimdi buldum- her an onun adı gelen amcamızdan bir Yeni Roman incelemesi. Metinleri kaos olarak değerlendirirsek kuramlar bu kaosun içindeki düzenin ortaya çıkmasını sağlıyor, Mehmet Rifat’ın aynı zamanda doktora tezi de olan bu çözümlemede Değişim’in dizgeli yapısı ortaya çıkarılıyor. Biz de Butor’nun aklını seviyoruz.
Öncelikle yöntemsel yaklaşımını açıklayan Rifat, üretimsellikten yazınsallığa doğru çizdiği yolda anlatım-içerik ilişkisinden bahseder. Kavramların içeriği müstakil olarak belirliyken bir araya geldiklerinde çok boyutlu bir yapı oluşturarak farklı bir “anlam evreni” oluştururlar. Metni oluşturan parçaların eklemleniş özelliklerini belirlemek, her bir paragrafın, tümcenin yazınsal göstergebilim açısından işlevini/anlamını ortaya koymak metne farklı yaklaşımlar kazandırır. Bu açıdan Değişim’deki anlatım yöntemi, paragraflar, boşluklar, metni oluşturan her şey yani, birbiriyle olan ilişkileri bakımından incelenir.
Yapısal düzen, kurgu üç ayrı düzlemde inceleni: Anlatı evreninin düzeni, baskı düzeni ve bölümlenme düzeni.
Anlatı evreninin düzeninin incelenmesi “Siz”li anlatım ile başlar. Bu anlatım yöntemi anlatıcı-kahraman-okur düzenini ortaya çıkarır. Metnin bazı bölümlerinde anlatıcı ve kahraman aynı düzlemde birleşir. “Anlık bilinç parıltıları” şeklinde not almıştım ben, bu parıltılar genellikle kompartımanın gözlemlenmesinden hemen önce veya sonra ortaya çıkar.
Şehirler ve kadınlar… Yakınlık/uzaklık ilişkisi, Delmont kardeşimizin iki kadınla ilişkileriyle özdeşleşir. Roma’daki kadın iyidir, Paris’teki kötüdür ve şehirlerin duyguları kadınlarla ilgilidir. Değişimlerini izlemek ilginç.
Baskı düzeni bölümünde metnin iki beyazlık arasında yer aldığı söylenir. Metnin beyazlıkla açılıp beyazlıkla kapanması, sonun başlangıç ve başlangıcın son olduğunu belirtir. Önemli olan yoldur diyeyim; kişi başladığı noktaya döner ama ne yolculuğun başındaki kişidir artık, ne de başladığı nokta aynı kalmıştır. Altbölümler-anabölümler ve her türlü beyazlık benzer bir şekilde incelenir, sayısal verileri ortaya çıkarılır. Zamanla ilişkili şeyler. Zamanın kullanımı bütün beyazlıkları, yazılı bölümleri içerir ve onların içinde yer alır. Mekanlar da öyle.
Değişim’in ardından okunursa pek faydalı. On numara bir çözümleme.
Kitap Yorumları - (4 Yorum)
Göstergebilim deyince akla -tamam şimdi buldum- her an onun adı gelen amcamızdan bir Yeni Roman incelemesi. Metinleri kaos olarak değerlendirirsek kuramlar bu kaosun içindeki düzenin ortaya çıkmasını sağlıyor, Mehmet Rifat’ın aynı zamanda doktora tezi de olan bu çözümlemede Değişim’in dizgeli yapısı ortaya çıkarılıyor. Biz de Butor’nun aklını seviyoruz.
Öncelikle yöntemsel yaklaşımını açıklayan Rifat, üretimsellikten yazınsallığa doğru çizdiği yolda anlatım-içerik ilişkisinden bahseder. Kavramların içeriği müstakil olarak belirliyken bir araya geldiklerinde çok boyutlu bir yapı oluşturarak farklı bir “anlam evreni” oluştururlar. Metni oluşturan parçaların eklemleniş özelliklerini belirlemek, her bir paragrafın, tümcenin yazınsal göstergebilim açısından işlevini/anlamını ortaya koymak metne farklı yaklaşımlar kazandırır. Bu açıdan Değişim’deki anlatım yöntemi, paragraflar, boşluklar, metni oluşturan her şey yani, birbiriyle olan ilişkileri bakımından incelenir.
Yapısal düzen, kurgu üç ayrı düzlemde inceleni: Anlatı evreninin düzeni, baskı düzeni ve bölümlenme düzeni.
Anlatı evreninin düzeninin incelenmesi “Siz”li anlatım ile başlar. Bu anlatım yöntemi anlatıcı-kahraman-okur düzenini ortaya çıkarır. Metnin bazı bölümlerinde anlatıcı ve kahraman aynı düzlemde birleşir. “Anlık bilinç parıltıları” şeklinde not almıştım ben, bu parıltılar genellikle kompartımanın gözlemlenmesinden hemen önce veya sonra ortaya çıkar.
Şehirler ve kadınlar… Yakınlık/uzaklık ilişkisi, Delmont kardeşimizin iki kadınla ilişkileriyle özdeşleşir. Roma’daki kadın iyidir, Paris’teki kötüdür ve şehirlerin duyguları kadınlarla ilgilidir. Değişimlerini izlemek ilginç.
Baskı düzeni bölümünde metnin iki beyazlık arasında yer aldığı söylenir. Metnin beyazlıkla açılıp beyazlıkla kapanması, sonun başlangıç ve başlangıcın son olduğunu belirtir. Önemli olan yoldur diyeyim; kişi başladığı noktaya döner ama ne yolculuğun başındaki kişidir artık, ne de başladığı nokta aynı kalmıştır. Altbölümler-anabölümler ve her türlü beyazlık benzer bir şekilde incelenir, sayısal verileri ortaya çıkarılır. Zamanla ilişkili şeyler. Zamanın kullanımı bütün beyazlıkları, yazılı bölümleri içerir ve onların içinde yer alır. Mekanlar da öyle.
Değişim’in ardından okunursa pek faydalı. On numara bir çözümleme.
oldukça soyut bir kitap.. Yazar göstergebilimsel bir uygulama yapmaya çalışmış temeli olmayanlar biraz zorlanabilir…
Mehmet Rifat hocanın önemli yapıtlarından biri, tavsiye ederim.
Göstergebilimsel bir çalışma ve yine Mehmet Rifat kalitesi.