Ah! O sesin, su gibi, şiir gibi, bülbüle ödünç verdiğin o sesin,Irmağın kenarındaki o beyaz evde duymuştum onu ilk kez,Vakit gelen ezan gibi kulağım alışıktı hep o sese,Rüyamdaki başka bir ses beni uyarıyordu, ayrılık var diye,Erkenden uyandım, alıştığım seste ayrılık yarası vardı,Ben bu şiiri yazdığımda sen ölmüştün, kan-yaşı döktümArdından, sensizlik sarktı odama, sesin kaldı içimde…Hiçbir ses bahara taşıyamadı beni, kışını geri al, üşüyorum,Düşündükçe içimde bir ürperti, kalan her şey yabancı banaSesin kokuyor her gece, ağzın gökyüzündeki dolunay,Saçlarımda bıraktığın parmak izlerin, nerede kaldı o sesin?Susmak benim kaderim oldu, yalnızlık bıraktın banaDilimi dağda bıraktım, sesin yoksa üşüyorum, ört üstüme sesiniKuşlar gibi erken uçtun gittin, kanatlarında geri dönülmez levhasıSis gibi oturdu ayrılık acısı içime, kapanmaz bu yürek yarasıŞimdi o ırmağın kenarındaki eve dönecek olsam da artık o sesi bulamamBir zamanlar duyduğum o güzel sesi alıp gitti bulutlar, uçup gitti o günler.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)