Zengin çeşitli tuhafiye mağazasına iki kızıyla birlikte giren Nuriye hanım, banklar arkasında durmakta olan Necmi’ye bir müddet hayranca baktıktan sonra:-Necmi evladım bana öğretmen marka bir çift çorap versene, dedi.Yirmi üç yirmi dört yaşlarında bir delikanlı olan Necmi, hürmetkarane bir tavırla:-Başım gözüm üstüne Nuriye teyze,diyerek arkasındaki raflara doğru yöneldi. Raflarından birinden çektiği birkaç çift kadın çorabı arasından birini seçip Nuriye Hanıma göstererek:-Bu renkten mi olsun?Nuriye Hanım, samimi bir gülümseme ile:-Sen hangi rengi istersen onu sar. Bana iyi olmayan bir malı vermezsin herhalde, deyince:Necmi tatlı bir gülümseme ile:-Elbette Nuriye Teyze. Komşuyuz, birbirimize pek çok hakkımız var. Bu hususu hazreti peygamberimiz (s.a.v.) hadis-i şerifinde beyan buyurmuş. Bu sebeple size iyi olmayan bir malı verir miyim,Diyen Necmi’nin kağıda sardığı çorabı alan Nuriye hanım, bedelini ödedikten sonra veda ederek kızlarıyla ayrıldı.