Sizi bilmem, çünkü siz ölmüştünüz fotoğraftaYasını tutar gibi bir kasketi tutmuştunuzYüzünde bir sürü insan, babanız mıydı neydiUzanmış şiltesine sanki şimdi o taraftaMutluluğa giderken tam gülmeyi unutmuştunuz.Mutluluktu o, gelir ara sıra bizde kalırdıOnun bize geldiği yerden kalkardı tirenlerTirenler ki hep boş gider günler gibi kısalırdıTutardı beni annem sımsıkı yüreğimdenHep inişe geçerdi göğsümde merdivenlerKış gelmiş herkes evinde resimde bir tek oYüzü henüz dönmüş taze bir ölüyü gömmekten“Şimdi sıra sizde” der gibi uzatmış başınıHüzne kefen biçiyor fırsat buldukça ölmektenÖrtmüş üstüne mevsimler hafifçe rint kumaşını