İnsanın ayağı kaç defa takılır aynı acıya? Elvedasız kayıplar arasında ellerim dopdolu. İçimdeki taş plakta kimseye söyleyemediğim ama iliklerime kadar hissettiğim şarkılar çalmakta. Ölüm, tren raylarından geçiyor şimdilerde. Yaşamı seviyordum. Zehir tadımı; umut kıvılcımlarıyla tutuşturan anılarımı, anlatmaya cesaret edemediğim geçmişimi soluyordum. Ağız dolusu kusarken öfkemi, kahkahalara boyuyordum geçmişi. Her şey soğudu, küresel ısınmaya karşın… Savaşların, çekişmelerin soğuğu yakıyor dünyamızı. Perdeyi açıp ay ışığını içeri davet edecektim ki, vazgeçtim. Seni hiç sevmedim mavi gökyüzümü çalan gece.