Oğlumla verdiğim mücadeleye şahit olan herkes yaşadıklarımızı bir kitap haline getirmemi söyledi yıllarca. Ben de ‘bir gün yazacağım’ diye geçirirdim içimden. Acısıyla tatlısıyla roman tadında bir kitap düşlemiştim. Yazmaya başlayınca o kadar da kolay olmadığını gördüm. Anılarla tekrar tekrar yüzleşmek, hafızamdan silmek istediğim birçok anıyı hatırlamak, o günleri yeniden yaşamak hiç de kolay değildi. Bir karar vermeliydim. Mümkün olduğunca bizi etkileyen, yol gösterici olabilecek; ailelere, bu yollardan zor da olsa geçmenin mümkün olduğunu hissettirecek kesitleri yazmaya karar verdim. Elbette her çocuğun, her ailenin yapısı, koşulları ve sorunları farklılık gösteriyor. Her çözüm herkes için geçerli olmuyor. Ama şu mümkün; birimizin denediği çözüm, bir başkası için farklı bir çözüm yaratmak için tetikleyici olabiliyor. Umuyorum ki bir parçada olsa katkım olabilir. Bazen duygu yoğunluğu had safhaya ulaşabiliyor. Öyle zamanlarda şiire başvurdum. Hem benim için hem okuyucu için nefes almak gibi gelmesini umuyorum. Yazdığım her şeyin, birebir yaşamımızdan kesitler olduğunu belirmekte yarar görüyorum. Ben sadece zorlu bir mücadele vermiş sıradan bir anneyim. Bir anne olarak ancak anılarımızdan örnekler verebilir naçizane tavsiyede bulunabilirim. Kitabımda adı geçen herkesten izin alınmış olup, adı geçen veya geçmeyen hayatımıza dokunmuş bütün güzel insanlara teşekkür ediyorum.