Pek çok okur. Nietzche’yi bir ozan, bir keramet taslayıcı, ya da bir mitos yaratıcısı gibi düşünür. (…) Bu, Nietzsche’nin kendi kendine kurduğu bir kapan; belki de kişiliğin Latince dillerindeki karşılığı olan persona’nın Orta Çağlarda hakim olam olan anlamıyla bir “maske”dir. Nietzsche’nin “kapan”ına yakalandığımız an, yalnızca onun tahripkar söylemine de kaymaya başlar. Öyleyse, böyle bir zımmi kıyaslamanın gereği ortada. Bize her an bir geri çekilmiş imkanı sağlarken, toprağın topos’un yerli yerine kalmasını sağlamak.