Necipcik, Necipcik, dem çekiyor kuş;Yokuşlar iniştir, inişler yokuş;Bir yokluk, bi varlık; ne değiş-tokuş!Bir şu yan, bir bu yan, gidip gelmeler… Kuş, dem çekiyor, cik cik ötüyor da Necip Fazıl dedemizin adını söylüyormuş: “Necipcik, Necipcik…” Varlıkla yokluğu sanki kulağına fısıldıyormuş. Kuş kardeş, Necip Fazıl üstadımızı çocukluğuna götürmüş de ona ne güzel isim bulmuş: Necipcik… Haydi canlar Necipcik’i gülücükle karşılayalım.