“Şimdilik gördüğü iki Doğu’yu da içine sindirememişti. Biri, sarayları bile ahşap barakalar gibi kuruveren, kanaatkâr olmaktan çok, aceleci bir Doğu’ydu; bir diğeri, aynı acelecilikle kayıp tarihi yakalama telaşına düşmüş, müsrif ve gösterişçi bir Doğu.” “Hiç açığa çıkmamış duyguların kentiydi İstanbul Liszt’in gözünde; hiçbir aralıktan sızmayacak, uluorta konuşulamayacak düşlerin ambarıydı. En azından, yorgun hamalların umutsuzlukla kendilerini seyrettiği tozlu sokaklara –o gün için– katlanabilmesinin yolu böyle bir olasılığı kabullenmesiydi.” 1847’nin haziran ayında dünyaca ünlü piyano virtüözü Franz Liszt bir dizi konser vermek üzere İstanbul’a gelir. Sarayda, konsolosluklarda ve seçkin konaklarda çalar. Gittiği her yerde el üstündedir. Ancak ünlü piyanist, yolculuğun başında gemide tanıştığı ve “Erlkönig” adını taktığı tuhaf bir yabancının oyunlarına kapılıp kendini bir komplonun ortasında bulacaktır. Aynı günlerde genç bir müderris, Ahmet Cevdet, velinimeti saydığı Reşit Paşa’nın, görünüşte önemsiz bir meseleden ötürü kendisine darıldığını öğrenir. Paşa’nın gönlünü kazanmak için kayıp bir müsveddenin peşine düşer. Arayışı Ahmet Cevdet’i siyasetin kanlı sokaklarına sürükleyecektir. Müderris ve Virtüöz, 19. yüzyılın ortasından iki hikâyeyi, romantizmle gerçekçiliği birleştirerek iç içe sunuyor. Doğu ile Batı’nın ezeli ayrılığı, Avrupa’yı sarsan ilk devrimler, finans-kapital çekişmeleri, aşkın anlamı, geçmişle geleceğin savaşı, iktidarın çürüyen yüzü, kölelik ve gizli örgütler gibi katmanlarda bugüne seslenen bir tarih kurgusuyla, 19. yüzyıl romanı tadında bir dönem anlatısı.
Kitap boyunca müderris ile virtüözün bir araya gelmesini bekledim, ama birbirlerinin hayatına dokunmadan bitti roman. Yine de Osmanlı’nın kısa bi dönemini okumak da fena değildi.
Yazarın onlarca karakteri ustaca buluşturmasına, fikirleri kelebekler gibi uçurmasına, müziğe, siyasete, akademiye, şiire, savaşlara, seyahatlere, şehirlere, medeniyetlere, aşka, diplomasiye, casuslara, ticarete, paraya, denize ve karaya dair önermeleri, atışmaları bu karakterlerin ağzından tempoyu düşürmeden sunmasına hayran oldum. O bütün insanlığa objektif bir şekilde bakan sihirli göz mest etti. Yakın tarihe, hatta bugünümüze gönderilen işaret, teşhis ve hatta tedavileri fark etmek zevkliydi. Okurların ekserisinin en başta aradığı o sürükleyiciliği istismara kaçmadan, doğallıkla yapması müthişti. Anlatıcı tek olsa da; her paragrafında edebiyat ve her satırında ince ince düşünülmüş bir atmosfer, neredeyse çürük ahşap, cilalı eski parke, arnavut kaldırımı ve deniz tuzu kokusunu aldığımız İstanbul’u onlarca karakterin bakışından izletmesi ne güzeldi. Edebiyatımız gelişecekse Selçuk Orhan gibi üstün yetenekli, sağduyulu, soğukkanlı, saf ve düşünceli yazarlarla gelişecek.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Kitap boyunca müderris ile virtüözün bir araya gelmesini bekledim, ama birbirlerinin hayatına dokunmadan bitti roman. Yine de Osmanlı’nın kısa bi dönemini okumak da fena değildi.
Yazarın onlarca karakteri ustaca buluşturmasına, fikirleri kelebekler gibi uçurmasına, müziğe, siyasete, akademiye, şiire, savaşlara, seyahatlere, şehirlere, medeniyetlere, aşka, diplomasiye, casuslara, ticarete, paraya, denize ve karaya dair önermeleri, atışmaları bu karakterlerin ağzından tempoyu düşürmeden sunmasına hayran oldum. O bütün insanlığa objektif bir şekilde bakan sihirli göz mest etti. Yakın tarihe, hatta bugünümüze gönderilen işaret, teşhis ve hatta tedavileri fark etmek zevkliydi. Okurların ekserisinin en başta aradığı o sürükleyiciliği istismara kaçmadan, doğallıkla yapması müthişti. Anlatıcı tek olsa da; her paragrafında edebiyat ve her satırında ince ince düşünülmüş bir atmosfer, neredeyse çürük ahşap, cilalı eski parke, arnavut kaldırımı ve deniz tuzu kokusunu aldığımız İstanbul’u onlarca karakterin bakışından izletmesi ne güzeldi. Edebiyatımız gelişecekse Selçuk Orhan gibi üstün yetenekli, sağduyulu, soğukkanlı, saf ve düşünceli yazarlarla gelişecek.