Tarihsel avangardlar modern sonrası estetik eğilimlerin tarih öncesi’dir. Simgecilerin lirik dili, statik dramı, gerçeküstücülerin otomatik yazımı, kolaj metinleri, dışavurumcuların rüya sahneleri, dadacıların burada ve şimdi ilkesi modern sonrası tiyatroda da karşımıza çıkacaktır. Alıntının genelleşmesi, gösterenlerin özgürleşmesi, gündelik olanın estetikleştirilerek sanatın ortadan kaldırılması modern sonrası için belirleyici çabalar olarak görünmektedir. Metin ve alıntı arasındaki ayrım silinmekte, gösterenle gösterilen arasıdaki anlamsal bağ yok edilmekte ve gösterilen sonsuz zinciri göndergenin yerine geçmektedir. Gerçeklik algısı değişmiştir….