Başarının talibi çok olur…Başarısızlık ise üvey evlat gibidir. Eski futbolcuların (bilhassa seksenli yılların) beyanatlarına dikkat ediyorum bu aralar. Kendi dönemlerinde futbolcuların milli takımlarda görev almaktan imtina ettiklerini ifade ediyorlar. Milli görev falan laf-ı güzaftı diyorlar. Sebepleri maddi ve manevi olarak tasnif edebiliriz. Özerkleşememiş ve dolayısıyla Milli Eğitim Gençlik ve Spor Bakanlığının bir kalemi durumunda olan TFF,milli futbolculara maddi hiçbir katkıda bulunamıyordu. Hatta bırakın katkıda bulunmayı,milli futbolcular spor malzemelerini kendi kulüplerinden getiriyor,kalınan otelde bütçeyi aşan tek bir harcama dahi yapamıyorlardı. Manevi yönden ise,bir türlü gelmeyen başarılar ve alınan şerefli mağlubiyetler futbolcuların psikolojilerini tarumar ediyordu. Hasılı,milli takımda oynamak bir nevi devlet memurluğu gibi bir şeydi. Yani o zamanlar Türk Milli Takımı yok;Türk Resmi Takımı vardı…Ahmet Bey Türk futbolundaki yükseliş dönemini kaleme almış bir bakıma…Zaten oldukça kurak olan (gerçi son yıllarda sayıları artmaya başladı) futbol kitapları serisinde sayın çakır’ın ciddi bir rolü vardır.