Çocuklar için yazılmış bu öykülerde; kuruluğa düşmeden, inandırıcılığını yitirmeden, imgelerle, betimlemelerle, uyandırılacak duygularla ve çağrışımlarla, okur anlatının içine çekilerek yeni bir dünyaya taşınıyor. Çocukların ilgilerinin farklı noktalarda yoğunlaştığını düşününce, bu anlatım biçiminin zorluğu anlaşılacaktır. Bunu yakalamak ancak çocuk gibi / çocukça düşünmekle mümkündür. İşte yetişkinler için en zor olan da kendi içindeki “çocuğu / çocukluğu” uyandırarak “çocuklukla” ortak bir yerde buluşmaktır.Türkan Gedik Bengi öğretmenimiz; “Mart Ayına Direnen Ağaç” kitabındaki kurmaca öyküleriyle bu güçlüğü yenerek bizi; “çocuklukla o ortak yerde” buluşturuyor. Bir güzellikler dünyasında… Hem de başarıyla, ustalıkla… Gülümseten, düşündüren bir olabilirlik bu öykülerin omurgasını oluşturuyor.Toplanın çocuklar; “En Büyük Ana, Toprak Ana”mızın anneler gününü kutlamaya gidiyoruz! Hemen şimdi.