Yüreğinin kapısını çalarken ölüm, nerede gördün onları, nasıldılar?… Neler konuştunuz o daracık zamanlarda? Asaf, son olarak bir mızıka sesi miydi yalnızca? Behçet gizli bir suskunluk mu? Metin filozofça bir duruş, Bezirci çocuksu bir gülümseme mi? Hayır. Bu yitik görüntüler tam sekiz yüz gündür her an beynini zorluyor. Kim bilir daha ne kadar sürecek; içini oyacak ince ince.Bütün son’an’lar yazılmamış bir dize midir yoksa?