Bahçeleri, gölgelerin cinlerini anlardımÇocukken, sessizce bitenlerin, bitki olanlarınVe çıtırtıyla büyüyen her şeyinSarmaşıkları inletirdi (yemin ederim)Sanki tutuşurdu kılcallarıToprağın uykusuzluğu ve rüzgarınÇatlayan toynakları.Mevsimlerin dikiş yerlerinden severdim bırakılmayıGördükçe seviliyorum sanırdımGöğü dalgın kılan o kuş hayatlarınıO bulutlarınKi perdeleri kapattırmayan hayatlarını.Daha sınırdan geçip uçurtmalaşmadanGemleri çürüten köpüklercileyin hafifleşmedenKatılmadan yollarda ölmüş hacıların yeğni ruhlarına, önceEski ülkeme bakardım ne çabuk eskirdiO sincapsız sinbadsız toprak yoksa hep böyle miydi.Ben geçerdim kaşık bala gömülüyor gibi ağırBir çocuğa bir rüya damlıyor gibi hafifHayır! Anlatamadım.