Gürpınar’a güneş hep vaktinden önce doğar, vaktinden çok sonra batardı. Güneş bile bu güzel yürekli insanlardan ayrılmak istemezdi. Kalmada sebep aramaktayım. Bazen başımı alıp gidesim geliyor. Düşüncelerimi, çare arayışımı sığdıracağım hiç bir bavul bulamıyorum. Mutlu olmak için ; Gürpınar’ın sıcacık insanlarını, şırıltılı derelerini alı al, Moru mor, yeşilin her tonunun ayrı güzel olduğu meyve bahçelerini gören bir pencere açıyorum yorgun ruhuma. O ilahi koku evlat kokusu. Beni hep sabra zorlayan, dayanma gücü veren, yaşama nedenim evlatlarım, kalıyorum.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)