Ben aşklarımı yalnız yaşadım. Yalnız yaşarken de yalnızlığa alıştım... Ben hep iki kişilik sevdim... Onun içinde karşımdakinin sevmesini hiç beklemedim. Bu kitap da biraz ben, biraz onlar var... Kendi dilimce, kendi duamla armağan ediyorum "İnsan Yaşarken Anlamaz" ı... Kendimi, herkesi ve her şayi affediyorum... Herkese iyilikler ve hayırlar diliyorum... Bana bu kitabın yazılmasında güç veren evrensel enerjiye ve en önemlisi bu kitap da olan bütün insanlara teşekkür ediyorum... Gerçek aşkı ve sevgiyi inançla, cesaretle deneyimleyen bütün varlıkların meleklerin kanatları altında pembe fiyonklarla, ak bulutlarla, neşeyle kutsanmasını diliyorum. Herkesin evrendeki iyilik, sevgi halkası içinde olması ve ruh eşlerini bulmaları dileğiyle bende ruh eşimi bekliyorum...
Kitap Yorumları - (0 Yorum)