XI. yüzyıldan başlayarak önce Arapça ve daha sonra da Farsça ve Türkçe menkıbelerin toplandığı eserlerle zengin bir menkıbe edebiyatı gelişmiş,bu edebiyatın ürünleri “menakıpname” veya “velayetname” olarak adlandırılmıştır.Moğol akınlarından kaçarak Anadolu’ya sığınmış göçebe Türk boylarının kendi içinde yetişen,onların manevi,içtimai ve siyasi hayatlarında önemli rol oynamış olan Hacı Bektaş Veli’nin hayatı,erkanı,kerametleri ve yolu üzerine müritleri tarafından bir araya getirilmiş menkıbelerin toplamı olan bu eser,Dinî-Tasavvufî Türk Edebiyatında yer alan menakıbnameler içinde en tanınmış ve yaygın olanıdır.