“Yıllar sonra çocuklar büyüyünce, yedikleri o sebepsiz dayakların, geceleri öteki odadan gelen sinirli itişmelerin, ‘hayır’ların, ‘kes ulan’ların ve ‘ööf bitmedi mi’lerin anlamını çözüverir. Kendi Bedenini benimseyememiş o zavallı yetişkinlerin minnacık çocuk bedenlerini niçin öyle öfkeyle hırpalandıklarını daha iyi kavrar.”