“Kelimelerimi senden ödünç alıyorum. Alıyorum, onlarla seni anlatacağım. Seni anlatırken sözcüklerin yanan, dokununca yakan bir yanı var. Uzağın yakınlığını anlatacağım. Sen aynasın. İşte yakın bir sözcük. Aynadasın. Ayna benim belki de. Benim aynamda kendini seyrediyorsun. Ben uzağım. Uzaklığın aynası. Aynada uzakla yakın bilinebilir diye söylüyorum. Yoksa ne ayna var ne yakın ne uzak. Sen varsın seninle birlikte hiçbir şey yok. Kelimelerimi yapmak üzere harfler topluyorum. Arı gibiyim bu halimle. Yalın halim bu. Yalnız halim. Yalnızlık boş bir sözcük olarak gözlerime konuyor. Alıp onunla bir arı yapıyorum.”Sadık Yalsızuçan’dan, dokunan, dağılan, toplanan, vuran, soran, acıtan, acıyan, ışıtan, su gibi akan, kor gibi yakan, burkan, kunt, tok, ağır, taş, acı anlatılar toplamı: Hiç.