Mutluluk, çiçeklerin kendi dallarına yakınlığı kadar yakındı oysa. Ne zaman uzaklaştı benden, hiç bilemedim. Mutluluk, yüreğimde beslediğim duygu sağanaklarının güneşiydi. O güneş ne zaman doğdu, ne zaman battı, hiç bilemedim. Tek bildiğim, gittikçe büyüyen tertemiz sevdamın ışıklarıydı yüreğimdeki karanlığı aydınlatan. Yaşamımın her gününde hem de... Umursamak ya da boş vermek hayata... Her şeye rağmen gülümseyebilmek göz kırparak gözyaşlarına... Umuda yelken açıp da umutsuzluk rüzgârıyla darmadağın olmak sonra...
“Güller Ateşe Düştü” romanı akıcı, okunası güzel bir eser. Hayatın içinden… Bizden birileri kahramanlar… Daha önce de aynı yazarın Çözümsüz adlı romanını okumuştum. İki romanı da gayet akıcı bir üslupla ele alınmış. Yazarın okuyucuyu sıkmayan şiirsel bir anlatımı var.
Evet, güller ateşe düşmüş. Kuruyan güller, çamura düşen güller, yaprakları dökülen güller, yürekleri aşk için yanan güller, ağlayan güller; merhameti, vicdanı, acıyı yüreklerinde büyüten ve merhametlerini eylemleri ile sergileyen güller. Yürekleri sevindiren güller.
Tam da bu, diyebileceğiniz tespitler…
Bu güzel eseri bizlere sunduğu için yazara teşekkür ediyorum.
Kitap Yorumları - (1 Yorum)
“Güller Ateşe Düştü” romanı akıcı, okunası güzel bir eser. Hayatın içinden… Bizden birileri kahramanlar… Daha önce de aynı yazarın Çözümsüz adlı romanını okumuştum. İki romanı da gayet akıcı bir üslupla ele alınmış. Yazarın okuyucuyu sıkmayan şiirsel bir anlatımı var.
Evet, güller ateşe düşmüş. Kuruyan güller, çamura düşen güller, yaprakları dökülen güller, yürekleri aşk için yanan güller, ağlayan güller; merhameti, vicdanı, acıyı yüreklerinde büyüten ve merhametlerini eylemleri ile sergileyen güller. Yürekleri sevindiren güller.
Tam da bu, diyebileceğiniz tespitler…
Bu güzel eseri bizlere sunduğu için yazara teşekkür ediyorum.