Füruzan Mesaadet Hanımla ölümsüzleştirdiği eski dönem burjuva aristokrasisinin kendi kendini yok etmesini anlatır bu uzun hikayede. İlk gençlik yıllarının saf aşkı onda kapanmaz yaralar açar çünkü onu ilk öpen ve hayatta tek aşık olduğu Rüştü Şahin Anadolu Savaşı’nda ölmüştür. Onun için hayat bundan sonra kurtuluş zaferinin de kazanılmasıyla bambaşka bir hal alır. Kendini ailesini onurlandıracak bir hanımefendi olmaya adayan Mesaadet Hanım kendi özünden benliğinden o en güzel duyguları ve eski anıları silmeye çalışır. Bir anlamda tam bir asil kızı olmuştur menekşe gözlü güzeller güzeli Mesaadet. Ama bu acılı aşk hikayesi onu yetmişinden sonra tekrar eski bir telgrafın bulunmasıyla yakalar ve hayatında yaşadığı ve yaşayacağı tek ve en değerli hatıra olarak bu aşkı her an anar. Füruzan’ın bir anlamda maddeye hayat veren eşsiz tasfirleriyle süslediği hikayede zaman örgüsü birbirine geçmiştir, geçmişten ve şimdiki zamandan alıntılar yapılmıştır. Bir zamanlar çok gündemde olan ve hala da önemini yitirmemiş bir toplumsal soruna toplumdaki sınıf ayrımına parmak basması itibarıyla okunmaya değer bir kitap.