“Benim için yazmak, acının gözkapaklarımın altında birikmesinin hesabını tutmak gibi bir şey benim için…Ben; şiir yazmakla, yıldızların arasındaki mesafeyi ölçüyorum hayallerimin terazisinde her akşam, sizden bunu saklıyorum.Bir de varsıl ile yoksul arasındaki uzaklığın hüzünlü kıvranışını çiziyorum dizelerin en gizil yerlerine.Yurdumuzun üstüne çöreklenen karanlığın ve açlığın büyüyen ağzını gösteriyorum size, dönüp sırtınızı; gidiyorsunuz!..”Anasının kucağında öldürülen çocukların yasını tutuyorum iki savaş arasında, yanı başımızda.Yakıyor yüreğimin yeşil yapraklarını bombaların alkımı.Ağız dolusu haykıramadıklarımın acısını sözcüklerden soruyorumSiz bunu bilmiyorsunuz…