Mehmet Ergüven'in üslubu doğası ile özdeş; ağırbaşlı ama delişmen. Yazmak, ele aldığı konuda kendisi ile fingirdeşmek için bir vesile sadece. En büyük korkusu ise kuralları çiğnemenin de kurala dönüşme olasılığı. Bu nedenle tehkeli kavşaklarda ha bire zikzaklar çiziyor. Öyle ki, dümdüz yolda ilerlerken bile kaşınıp, ansızın uçurumun kenarında buluyor kendini. Dolasıyla ister Ahmet Haşim, ister Keith Haring'e ilgi duysun hep aynı şeye tanık oluyoruz: Kalem ile kağıt, durmadan kendine devrilen bir hacıyatmazın umutsuz koltuk değneği burada.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)