20. yüzyıl edebiyatının kuşkusuz en önemli isimlerinden biri olan Stefan Zweig, insanlık durumuna gösterdiği duyarlılık ve olaylara, kişilere karşı hümanist yaklaşımıyla tanınan bir aydındı. Zweig, derin karakter analizleri ve detaylı betimlemeleriyle çağının en önemli yazarları arasında yer almıştı.Zweig’ın 1909-1941 yılları arasında kaleme aldığı bu denemeler, yazarın dünya görüşünün gelişimine önemli bir ışık tutuyor. I. Dünya Savaşı’na giden süreçten, ölümünden bir yıl önceye kadar geçen zamanda Zweig’ın düşüncelerinin ne tür evrelerden geçtiği, bugün öne çıkan hümanist yönünün nasıl sivrildiği bu yazılarda gözler önüne seriliyor. Geleceğe Güven, yazarı yakından tanıyanlar için şaşırtıcı, yazarla yeni tanışanlar içinse açıklayıcı nitelikte bir kitap.“Yıldızlarla güneşin tepemizde olduğu andan bu yana dünya hiç böylesine çılgınlaşmamış, insanları böylesine kıyılmamıştır. Birbirinden değişik çıkaryollara inansak da gelelim bir araya. (...) Politik görüşlerimiz ne olursa olsun birleşelim, karşı çıkalım, direnç gösterelim! Gösterelim insanlara bu çılgınlığa yığınların nasıl direndiğini, bir azınlığın dünyamızı nasıl yok ettiğini.”
“Bir mülteci yaşamı daha alışılmış şekilde sona erdi…” böyle yazmıştı Salzburg Eyalet Gazetesi Zweig ve intiharı ardından.
Ne de alışılmış bir son veriş değil mi…!
•
Roman, hikaye ve biyografilerini okudunuz onun. Şimdi denemeleri elinizde.
Birinci Dünya Savaşı öncesinde başlayıp İkinci Dünya Savaşı arefesine kadar devam edecek bu yazılar.
Affınıza sığınarak ‘siyasi’ içerikli yazdıklarında büyük etki uyandırmadı. Ama yazdığı parçaların başlığı ‘edebiyat’ olduğunda yine o muazzam kalemi ben buradayım demeye başlıyor zaten.
•
Birçoğu ‘savaşın yıkıcı etkisi’ ve ‘barışın kalıcılığı’ üzerine konumlandırılmış yazılar bunlar.
Henri Barbusse, Romain Rolland, Josep Roth ve Thomas Mann’a değindiği satırlar var ki yine takdir edilesi, yine hayran bırakır cinsten.
•
Bir bakmalısınız.
Kitap Yorumları - (2 Yorum)
Yazarın denemelerinin bir kısmında tezatlar olmasına rağmen güzel bir kitap. Özellikle Porfirio Diaz’ın iktidar mücadelesi oldukça ilginçti…
“Bir mülteci yaşamı daha alışılmış şekilde sona erdi…” böyle yazmıştı Salzburg Eyalet Gazetesi Zweig ve intiharı ardından.
Ne de alışılmış bir son veriş değil mi…!
•
Roman, hikaye ve biyografilerini okudunuz onun. Şimdi denemeleri elinizde.
Birinci Dünya Savaşı öncesinde başlayıp İkinci Dünya Savaşı arefesine kadar devam edecek bu yazılar.
Affınıza sığınarak ‘siyasi’ içerikli yazdıklarında büyük etki uyandırmadı. Ama yazdığı parçaların başlığı ‘edebiyat’ olduğunda yine o muazzam kalemi ben buradayım demeye başlıyor zaten.
•
Birçoğu ‘savaşın yıkıcı etkisi’ ve ‘barışın kalıcılığı’ üzerine konumlandırılmış yazılar bunlar.
Henri Barbusse, Romain Rolland, Josep Roth ve Thomas Mann’a değindiği satırlar var ki yine takdir edilesi, yine hayran bırakır cinsten.
•
Bir bakmalısınız.