Benimki düpedüz cahil cesareti. Bugün, hemen şimdi, yazmalıyım size. Ya da sizi yazmalıyım. Üstelik buna gücümün yetmediğini bildiğim halde. Çünkü henüz kendini yazamayan, başkasını yazamaz. Belki de kendimi yazacağım bu yolla. Bilmiyorum. Ama koşulsuz olsun istiyorum. Yapıtlarınızı her zaman olduğu gibi yine baştan sona, sondan başa, ortadan sona, sondan ortaya okuyabilirim. Sizin, Kafka’nın yapıtlarında yaptığınız gibi karmakarışık, herhangi tarihsel, konusal, türsel bir sıralama izlemeden, gelişigüzel bir okuma. Şimdi dirseklerinizi masaya koymuş, gözlüğünüzün üstünden bana bakıyorsunuz. Belki de tüm söylemek istediklerimi söyleyip bitirdikten sonra bile siz orada öyle bakmakla yetineceksiniz.