“Kötü haber öğrenme korkusu sendromu diye psikolojide bir sendrom var mıydı bilmiyordum ama, içinde bulunduğum durum tam da buna uygundu. Sanki telefon açıp aramasam, o gerçekle yüzleşmeyecektim. O gerçek yok olacaktı. Bir nehrin yakınımdan öylesine sessizce akıp gitmesi gibi, akıp geçip gidecekti her şey. Eski eşim Ayça’nın ettiğimiz kavgaların birinin en hararetli yerinde, parmağını gözüme uzatarak, sorunlarla yüzleşmekten kaçıyorsun, hayattan korkuyorsun, istiyorsun ki, her şey düz bir çizgide gitsin. Yok, öyle bir dünya. Deve kuşu gibi başını kuma gömme dediği herhalde bu olsa gerekti.”