‘Özgürlük ve kölelik, zenginlik ve fakirlik, güçlülük ve zayıflık, gelip geçici şeylerdi, bu hususların insanları birbirine karşı ayrıcalıklı konuma getirme, efendiler ve köleler var etme gibi bir işlevleri yoktu.”İnsanlar, hayırla ve güzellikle ve sorumluluk bilinciyle ayrıcalık kazanırlardı. İnsanların yönetici olmaları; doğuştan gelen ya da mirasla devralınan bir yolla değil, halkın hoşnutluğu, onlara karşı olan güveni ve bağlılıkları sebebiyleydi.”Bu yolla işbaşına gelen yöneticiler, helal ve haramın, iyilik ve güzelliğin, hayır ve şerrin açıkça beyan edildiği ilahi bir emirle tebaalarını yönetirler. Atalarından devraldıkları örf ve adetlerine yahut eskilerin yontenleriyle değil…’İşte yeryüzünün Mustazaf ve köleleri birbirleriyle karşılaştıklarında ve baş başa kaldıklarında bunları konuşuyorlar, birbirlerine bunları anlatıyor, bu hususları öne çıkarıp, bu hakikatlari birbirlerine savsiye ediyorlardı.Bütün bu konuşmalardan dolayı, bir gün… Kureyş eşrafını şiddetli bir korku sardı… Adeta çılgına döndüler, alevi herşeyi yakıp kavuracak bu koru söndürmek için var gücüyle harekete geçtiler.