BenVatandan aldıklarımla değilVatana verdiklerimle doyarım.Vatan, onu sevenler kadar güçlüdürBuna inanırım.BenMalta sürgünlerinden1940-1950 tutuklamalarından1970-1980 kıyımlarından1990 katliamlarından,2000’lerin hukuk saldırılarından gelirim.BenNamık Kemal’lerdenTevfik Fikret’lerdenAbdi İpekçi’lerdenUğur Mumcu’lardanİlhan Selçuk’lardan gelirim.YalnızAile büyüklerimiVe aydınlık insanlarıSelamlarken eğilirim.Balbay, Silivri’de “destan”lar yazdı; “esirhane”yi “eserhane” yaptı…Balbay’ın Zulümhane’si, Türkiye’nin “mapushane” edebiyatındaki yerini çoktan aldı. Zulümhane’yi on binlerce kişi okudu.İlk “Silivri” kitabında Balbay tutukluluk anılarını anlatmıştı. Yaşanan sürecin kabullenilemezliğini, akıldışı hukuksuzluğu satırlarına aktarmıştı.O satırların ardından, bu kez de dizelerde hayat bulan bir kitap var karşımızda.Balbay Silivri zindanında, bu kez bir başka destan yazdı. Acıyı bal eyledi; güzelim Türkçesiyle, muzip üslubuyla, “mapusların” yaşadığı zulmü güle oynaya kâğıda döktü; hep yaptığı gibi, okurlarından “yazı yolu”ndaki sürprizlerini esirgemedi…Şimdi okurları da Balbay’a bir sürpriz yapıyor. Düşünüyorum O Halde Sanığım kitabının koynunda kanatlanmaya hazır bekleyen güvercini, ayağına bağladığı mesajla Silivri’ye uçuruyor.Mapusta “günler ağır, seneler çabuk geçer” derler. Varsın günler ağır geçsin, Balbay’a her gün okuya okuya bitiremeyeceği kadar posta uçacaksa eğer…Zaten nedir ki özgürlük? Sırça köşklerde oturup da günden güne zalimlikle erimek mi… Yahut dört duvar arasında dimdik durup, seni özleyen binlerce yürekle devleşmek mi…Bitmedi! Asıl şimdi başlıyor. Bu coğrafyaya özgürlüğün ne demek olduğunu öğretmek gibi bir derdimiz var.Değil mi?