Tehlikeli bir şehrin karanlık sokakları bile kayıp ve eziyet içindeki bir ruhu sonsuza dek gizleyemez.Luskan'da yeni bir hayata başlamış olan barbar Wulfgar, kurtuluşuna giden yolu içki şişesinde ve bar kavgalarında arıyor. Bir yandan hayatını düzene sokmaya uğraşırken, diğer yandan rüyalarında onu bulan iblis Errtu'dan kaçmaya çalışıyor.Gücüyle, aklıyla ve dostlarının yardımıyla birçok defa ölüme meydan okumuş olan Wulfgar, saklandığı içki şişesiyle gücünü ve aklını yitirmenin eşiğinde; dostlarını ise çoktan yitirmiş durumda.Yolculuğu onu Dünyanın Omurgası'nın karlı ve rüzgarlı doruklarına götürecek. Azimli ve sabırlı olması gerekli, çünkü yolun sonunda en değerli varlığı onu bekliyor: Sonsuza dek kaybettiğini sandığı hayatı.
Drizzt bitmesini istemediğiniz bir seri ama sanırım Salvatore’nin yaratıcılığında ciddi tıkanmalar mevcut. okutuyor mu evet ama bitse mi artık dedirtiyorda.
Salvatore yazıyor da yazıyor,paraya doymuyor.Zaten 2-3 kitap önce tekrara girmişti seri ve sıkmaya başlamıştı.Bu kitapta ise bazı bölümlerde sıkıntıdan patlatıyor.Sürekli aynı şeyler dönüp duruyor.Wulfgar liseli ergen gibi bunalımlarda,önüne gelene bi tane patlatıyor.Drizzt serisini ilk 7 kitabıyla hatırlayın gerisi kalsın.
Serinin ilk kez bir kitabını okurken sıkıldığımı farkettim. Wulfgar’ın depresif ruh halini ve önüne geleni şamarlamasını içeren bir kitaptı. Hakkını yememek lazım son 60-70 sayfa eski tadı veren türdendi.
Kitap Yorumları - (5 Yorum)
Drizzt bitmesini istemediğiniz bir seri ama sanırım Salvatore’nin yaratıcılığında ciddi tıkanmalar mevcut. okutuyor mu evet ama bitse mi artık dedirtiyorda.
Yazar seriyi uzatarak yarattığı Drizzt efsanesini kendi kendine bitiriyor. Birinin ona artık seriyi bağlaması gerektiğini hatırlatması lazım.
Salvatore yazıyor da yazıyor,paraya doymuyor.Zaten 2-3 kitap önce tekrara girmişti seri ve sıkmaya başlamıştı.Bu kitapta ise bazı bölümlerde sıkıntıdan patlatıyor.Sürekli aynı şeyler dönüp duruyor.Wulfgar liseli ergen gibi bunalımlarda,önüne gelene bi tane patlatıyor.Drizzt serisini ilk 7 kitabıyla hatırlayın gerisi kalsın.
Serinin ilk kez bir kitabını okurken sıkıldığımı farkettim. Wulfgar’ın depresif ruh halini ve önüne geleni şamarlamasını içeren bir kitaptı. Hakkını yememek lazım son 60-70 sayfa eski tadı veren türdendi.
bu kitabı daha okumadan sevmemeye başladım çok sıkıcılaşıyor gibi burda