İspanyol yazar Arturo Perez-Reverte’nin 4. romanı Dumas Klubü, pek de aşina olmadığımız bir mesleği icra eden bir kitap avcısı- detektifin, Lucas Corso’nun üstlendiği iki ayrı görevi anlatıyor. Bir taraftan zengin bir kolleksiyoncunun intiharına yol açan bir elyazmasının gerçekten “Üç Silahşörler”in yazarı Alexandre Dumas’a ait olup olmadığını araştırıyor, diğer taraftan da Lucifer’in bizzat yazımına yardım (!) ettiği sanılan “Dokuz Kapı” adlı bir el yazmasının kopyaları arasındaki gizemi çözmeye çalışıyor. ..Gerek örgüsü, gerek kahramanları itibariyle bir polisiyeyi andıran roman, türün sevenlerinin alışık olduğu gizemli müşteriler, sinsi kötü adamlar ve kadınlar, acımasız ve duygusuz görünmesine rağmen özünde (!) iyi yürekli bir hafiye, çözüldüğünü düşündükçe dolaşan düğümler gibi “olmazsa olmaz” ları içerdiği gibi “kitap”ı temel alarak Avrupa tarihinin çeşitli katmanları arasında ciddi bir geziye sürüklüyor okurunu. 1600’lerde Venedik’te üç nüsha basılan bir satanist kitabın tarihi araştırılırken, hem dönemin yazın ortamını, hala kudretli olan engizisyonun etkilerinden kurnazca sıyrılmaya çalışan basımcıları hem de günümüzde satanizmi bir hobi olarak takip eden bize yabancı bir kitleyi tanıtıyor. Şimdi “en fazla 70 sene dayanan odun-saman selülozundan” yapılan kitapların aksine yüzlerce yıl dayanabilmesi için ipek selülozundan kağıtlara basılan ortaçağ kitaplarının üretim ve ciltleme teknolojisi konuya uzak olanlar için bile ilginç olabilecek bir şekilde anlatılıyor. Diğer tarafta ise “Üç Silahşörler” yazarı Alexandre Dumas’ın eserlerine ve özel yaşamına dek uzanan bilgiler bir süre sonra raslantılar sayesinde birbirinin içine giriyor.